Μετά την ολοκλήρωση της ορθοδοντικής θεραπείας με σιδεράκια, καταρχήν δεν πρέπει να αναμένεται ότι τα δόντια θα παραμείνουν στις νέες θέσεις από μόνα τους. Χωρίς περαιτέρω μέτρα, η φυσιολογική εξέλιξη είναι η περισσότερο ή λιγότερο ταχεία υποτροπή προς την αρχική κατάσταση. Συνεπώς, αν οι ασθενείς επιθυμούν μόνιμο αποτέλεσμα, πρέπει να κάνουν κάτι για τη σταθεροποίηση της θέσης των δοντιών, και μάλιστα εφ’ όρου ζωής ή τουλάχιστον για όσο διαρκεί η επιθυμία τους.
Όλα τα μέτρα για τη σταθεροποίηση του αποτελέσματος της ορθοδοντικής θεραπείας μετά το τέλος της ενεργού θεραπείας ονομάζονται «συγκράτηση». Η συγκράτηση είναι ένα απολύτως απαραίτητο μέρος της ορθοδοντικής θεραπείας, διότι όλες οι μετακινήσεις των δοντιών έχουν την τάση να υποτροπιάζουν (“επιστρέφουν”) μετά το τέλος της θεραπείας. Για τη συγκράτηση χρησιμοποιούνται διάφορα αφαιρούμενα και σταθερά άγκιστρα, τα οποία συνολικά ονομάζονται “συγκρατητές”. Η καλύτερη λύση συνήθως είναι η συγκράτηση εφ’ όρου ζωής, είτε με σταθερούς είτε με αφαιρούμενους μηχανισμούς. Σαφέστατα πιο αξιόπιστοι είναι οι σταθεροί συγκρατητές (συγκρατητικό σύρμα τιτανίου στην εσωτερική πλευρά των προσθίων δοντιών), αν και δυστυχώς εφαρμόζονται από την μειοψηφία των ορθοδοντικών.