Η χρήση διαγναθικών ελαστικών («λαστιχάκια» που ενώνουν τα πάνω με τα κάτω σιδεράκια) κατά την διάρκεια μιας ορθοδοντικής παρέμβασης είναι απαραίτητη, στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, για την εξασφάλιση της καλύτερης δυνατής σύγκλεισiακής συναρμογής των δοντιών. Μια άρτια σύγκλειση είναι καθοριστικός παράγοντας τόσο για την λειτουργικότητα, όσο και για την σταθερότητα ενός ορθοδοντικού περιστατικού. Η ολοκλήρωση μιας θεραπείας με παρουσία αυξημένης οριζόντιας πρόταξης (απόσταση μεταξύ των άνω και κάτω δοντιών κατά το κλείσιμο του στόματος), ή γενικά απουσίας επαφών μεταξύ άνω και κάτω δοντιών κατά την σύγκλειση, αντιπροσωπεύει στις περισσότερες των περιπτώσεων μια υποβάθμιση της λειτουργικότητας του στοματογναθικού συστήματος για χάριν της αισθητικής. Μια τέτοια ενέργεια σαφώς και δεν αποτελεί ιατρική πράξη, συντελώντας παράλληλα στην δημιουργία συνθήκης υποτροπής του αισθητικού αποτελέσματος της παρέμβασης. Για τον λόγο αυτό τα λαστιχάκια, αν και ελαφρώς ενοχλητικά για την καθημερινότητα, είναι απαραίτητα για την επίτευξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος από συγκλεισιακής άποψης, εξασφαλίζοντας κατά αυτόν τον τρόπο πέρα από την αισθητική, την λειτουργικότητα και την σταθερότητα του περιστατικού. Τα λαστιχάκια είναι λοιπόν αναπόσπαστο κομμάτι της ορθοδοντικής θεραπείας, όσο τα ίδια τα «σιδεράκια». Η αποφυγή χρήσης τους είτε από τον ορθοδοντικό είτε από τον ενδιαφερόμενο οδηγεί πάντα σε συμβιβασμούς σε ότι αφορά το συγκλεισιακό/λειτουργικό αποτέλεσμα. Να τονισθεί σε αυτό το σημείο ότι τα λαστιχάκια πρέπει να είναι στο στόμα τουλάχιστον 20 ώρες το 24ωρο προκειμένου να είναι αποτελεσματικά. Η χρησιμοποίησή τους μόνο κατά τον ύπνο είναι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ανεπαρκής για την επίτευξη ενός άριστου συγκλεισιακού αποτελέσματος.