Η πανοραμική ακτινογραφία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της τυπικής ορθοδοντικής διάγνωσης. Σε αυτή την ακτινογραφία παρουσιάζονται οι δύο γνάθοι με όλα τα δόντια και μερικές γειτονικές περιοχές, όπως π.χ. το ιγμόρειο άντρο. Η κρυφή τερηδόνα, οι φλεγμονές στη γνάθο, τα μη ανεπτυγμένα ή έκτοπα δόντια είναι τυπικά ευρήματα που μπορούν να ανιχνευθούν με αυτή την ακτινογραφία.

Επίσης απεικονίζονται οι κροταφογναθικές διαρθρώσεις, όμως τα ευρήματά της είναι κατάλληλα μόνο για τον αποκλεισμό πολύ σοβαρών καταστάσεων, όπως εμφανείς αλλαγές στο σχήμα, κατάγματα ή όγκοι. Με την πανοραμική ακτινογραφία δοντιών δεν είναι δυνατή η λεπτομερής διαγνωστική απεικόνιση της άρθρωσης, γεγονός που συνήθως δεν είναι άλλωστε και απαραίτητο. Η πανοραμική ακτινογραφία δοντιών έχει πολύ καλή αναλογία κόστους – οφέλους και τη χρησιμοποιούμε πάντα για την αρχική διάγνωση και σε επιλεγμένες περιπτώσεις, επιπλέον ως ενδιάμεση διαγνωστική διαδικασία. Πέραν κάποιων εξαιρέσεων, δεν βγάζουμε πανοραμικές ακτινογραφίες δοντιών μετά το πέρας της θεραπείας, με αποτέλεσμα οι περισσότερες παρεμβάσεις να πραγματοποιούνται με τη χρήση μιας ή το πολύ δυο ακτινογραφιών. Αυτό αποτελεί σημαντική διαφορά σε σχέση με τις 4 ή περισσότερες ακτινογραφίες ανά ορθοδοντική θεραπεία που εξακολουθούν να είναι διαδεδομένες σήμερα.

Η πανοραμική ακτινογραφία δοντιών με παλαιότερα ακτινολογικά μηχανήματα με φιλμ προκαλεί επιβάρυνση ακτινοβολίας 25-50 microsievert για τον ασθενή, η οποία είναι η κανονική ακτινοβολία υποβάθρου 5-10 ημερών στη στάθμη της θάλασσας. Αντίθετα, οι σύγχρονες ψηφιακές συσκευές αρκούνται σε δόση ακτινοβολίας περίπου 10 microsievert, η οποία αντιστοιχεί με την ακτινοβολία υποβάθρου δύο ημερών. Συνεπώς η επιβάρυνση είναι ελάχιστη.