Στο τέλος μιας ορθοδοντικής θεραπείας είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει τα δόντια να είναι ευθυγραμμισμένα και συμμετρικά, και κατά την σύγκλειση να έχουμε αρμονικές και ταυτόχρονες επαφές των δοντιών. Λόγω του γεγονότος ότι οι ασθενείς δεν γνωρίζουν ή δεν δίνουν βάση στις συγκλεισιακές παραμέτρους μιας ορθοδοντικής θεραπείας, παρατηρείται κατά κόρον το φαινόμενο να πραγματοποιούνται ορθοδοντικές παρεμβάσεις που στοχεύουν αποκλειστικά στην ευθυγράμμιση των πρόσθιων δοντιών, παραμελώντας εξ΄ολοκλήρου όλες τις συγκλεισιακές παραμέτρους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές φορές από συγκλεισιακής άποψης να παρατηρείται επιδείνωση της υπάρχουσας κατάστασης λόγω της ορθοδοντικής παρέμβασης. Επίσης με αυτό τον τρόπο παρέμβασης η υποτροπή χωρίς την δια βίου συντήρηση του αποτελέσματος είναι προδιαγεγραμμένη. Εφόσον τα δεδομένα αυτά εκτεθούν και εξηγηθούν στον υποψήφιο ασθενή πριν την έναρξη της θεραπείας μπορεί κανείς να προχωρήσει σε μια τέτοια συμβιβαστική αντιμετώπιση εφόσον μιλάμε για ενήλικα. Αντιθέτως σε περίπτωση παιδιών και εφήβων μια τέτοια τακτική πρέπει να αποτελεί εξαίρεση και να εφαρμόζεται όπου δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική.

Στην ενότητα “Περιστατικά” παρουσιάζεται μια σειρά από ολοκληρωμένα ορθοδοντικά περιστατικά όλων των ειδών και δυσκολιών με αρχικές και τελικές φωτογραφίες. Καλό είναι ο αναγνώστης να δίνει βάση όχι μόνο στο καθαρά αισθητικό αποτέλεσμα, αν ευθυγραμμίστηκαν δηλαδή τα δόντια, αλλά να κρίνει και την ύπαρξη ή μη στο άλμπουμ που μελετά περιστατικών φωτογραφιών σύγκλεισης. Δυστυχώς είναι η εξαίρεση να παραθέτει ο ορθοδοντικός αυτές τις φωτογραφίες, γεγονός τόσο κρίσιμο για την λειτουργικότητα και σταθερότητα του αισθητικού αποτελέσματος μιας ορθοδοντικής θεραπείας. Η ποιότητα και η πρόγνωση της διενεργηθείσας παρέμβασης αξιολογείται από το πλήρες σετ των φωτογραφιών, όχι μόνο από αυτές του χαμόγελου. Επίσης μια μόνο τελική φωτογραφία του χαμόγελου δεν δίνει κανένα στοιχείο για την διενεργηθείσα παρέμβαση, εφόσον δεν κατατίθεται και αρχική φωτογραφία. Άλλωστε δεν θα πρέπει σε καμία των περιπτώσεων να συγκρίνονται τελικά αποτελέσματα στη μόνιμη οδοντοφυΐα με την αρχική κατάσταση, εφόσον αυτή αφορούσε τον μικτό φραγμό, εφόσον υπήρχαν δηλαδή ακόμη νεογιλά δόντια στο στόμα, που είναι φυσιολογικό να διαταράσσουν την αισθητική και να δημιουργούν πολλές φορές την εντύπωση έντονου αισθητικού προβλήματος, χωρίς να υφίσταται. Όταν τα παιδιά έχουν νεογιλά δόντια ή αυτά έχουν “πέσει” χωρίς να ανατείλουν οι μόνιμοι διάδοχοι είναι φυσιολογικό και σύνηθες φαινόμενο να έχουμε προσωρινά διαταραγμένη αισθητική. Η φυσιολογική ανατολή των μονίμων δοντιών βελτιώνει ή ακόμη και διορθώνει την εικόνα αυτή, χωρίς να χρειαστεί πολλές φορές να βάλει ο ορθοδοντικός το χέρι του σε αυτή την φάση.