Σε περίπτωση έντονων αποκλίσεων της θέσης της γνάθου, π.χ. ακραίος προγναθισμός της κάτω γνάθου με έντονο πηγούνι και κακό κλείσιμο του στόματος, δεν επαρκεί η συνήθης ορθοδοντική θεραπεία με σιδεράκια. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η ορθοδοντική θεραπεία συμπληρώνεται με γναθοχειρουργική επέμβαση, κατά την οποία αποκολλάται και μετατοπίζεται μία γνάθος ή και οι δύο.
Ένα σημαντικό βήμα στον προγραμματισμό της θεραπείας είναι η προηγούμενη προσομοίωση των αποτελεσμάτων της θεραπείας. Για τον σκοπό αυτό, πρώτα γίνονται επικαλύψεις των ακτινολογικών ευρημάτων και των πλευρικών φωτογραφιών πορτραίτου στην οθόνη. Στη συνέχεια, μέσα σε δευτερόλεπτα, οι πλευρικές φωτογραφίες πορτρέτου μπορούν να τροποποιηθούν για να προσομοιώνουν διάφορες δυνατότητες θεραπείας. Τότε μπορεί να γίνει ορθή σύγκριση ως προς το κατά πόσον μια επέμβαση σε μία ή και στις δύο γνάθους δίνει καλύτερο αποτέλεσμα, ή εάν μια γνάθος πρέπει να μετατοπιστεί κατά προτίμηση περισσότερο ή λιγότερο προς τα πάνω ή προς τα εμπρός. Επειδή αφορά την αισθητική, είναι ζωτικής σημασίας οι ασθενείς να συμμετέχουν ενεργά στην κατάρτιση του σχεδίου θεραπείας. Μετεγχειρητικά θα πρέπει να ζήσουν με τα νέα αισθητικά δεδομένα, και το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα θα πρέπει να τους αρέσει κατά την προεγχειρητική ενημέρωση. Πολύ καλό είναι επίσης να συμμετέχουν στην παροχή συμβουλών οι σύντροφοι ή οι στενοί συγγενείς, οι οποίοι συχνά μπορούν να υποστηρίξουν καθοριστικά τον ασθενή κατά τη λήψη της απόφασης.
Όπως και όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις, η ορθογναθική χειρουργική ενέχει γενικούς κινδύνους, όπως μετεγχειρητικές αιμορραγίες, φλεγμονές και τον κίνδυνο που φέρει μαζί της η διενέργεια αναισθησίας. Πέραν αυτών, οι μετατοπίσεις της άνω γνάθου δεν ενέχουν ιδιαίτερους κινδύνους οι οποίοι θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.
Αντιθέτως, στις μετατοπίσεις της κάτω γνάθου υπάρχουν ορισμένοι ιδιαίτεροι κίνδυνοι. Aφενός προκαλούνται συχνά ζημίες στο κάτω γναθικό νεύρο, το οποίο παρέχει αίσθηση στα δόντια, στο κάτω χείλος και σε ένα μέρος του πηγουνιού, αφετέρου προκαλούνται επίσης περιστασιακά ζημίες στις κροταφογναθικές αρθρώσεις.
Ωστόσο, μεγαλύτερες ζημίες με υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και στις δύο περιπτώσεις είναι μάλλον σπάνιες και εμφανίζονται σε μικρό μονοψήφιο ποσοστό. Τους κινδύνους δεν αναλαμβάνει ο γναθοχειρουργός, ούτε ο ορθοδοντικός, αλλά μόνο ο ασθενής, αφού πρώτα ενημερωθεί επαρκώς. Στο ιατρείο ποτέ δεν υφίσταται πίεση διενέργειας αυτών των πολύ εκτενών θεραπειών, ο ρόλος μας είναι καθαρά διαμεσολαβητικός. Μόνο εκείνοι που πραγματικά επιθυμούν απολύτως μια τέτοια ριζική αλλαγή πρέπει να ξεκινούν τέτοιες θεραπείες.