Όλο και περισσότεροι γενικοί οδοντίατροι παρέχουν στις μέρες μας ορθοδοντικές παρεμβάσεις με διαφανείς (“αόρατους» κατ’ αυτούς…) νάρθηκες στα ιατρεία τους. Ποιος είναι αλήθεια ο λόγος που συμβαίνει αυτό; Γιατί οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι παρέχουν μόνο τέτοιου είδους ορθοδοντικές «θεραπείες»; Γιατί δεν ασχολούνται με ολόκληρο το φάσμα της ορθοδοντικής, επιλέγοντας αντιθέτως αποκλειστικά το συγκεκριμένο τομέα;
Ο λόγος είναι πολύ απλός. Το αναγκαίο επίπεδο κατάρτισης για την διενέργεια τέτοιων «θεραπειών» είναι πολύ μικρότερο από εκείνο ενός ειδικού ορθοδοντικού (με 3-4 χρόνια απαραίτητο διάστημα ειδίκευσης) που εφαρμόζει στο ιατρείο του όλες τις τεχνικές αντιμετώπισης ενός εκάστοτε περιστατικού (με ακίνητους μηχανισμούς τοποθετημένους στην χειλική ή γλωσσική επιφάνεια των δοντιών). Αυτό το δεδομένο σε συνδυασμό με τον κυριολεκτικά ανύπαρκτο χρόνο «κατάληψης» της οδοντιατρικής έδρας (λόγω ανύπαρκτης ανάγκης διευθετήσεων στη συσκευή από τον «θεράποντα», ουσιαστικά πραγματοποιείται μόνο παράδοση των νέων ναρθήκων) από όσους βρίσκονται σε διαδικασία «θεραπείας», οδήγησε πολλούς γενικούς οδοντιατρους στην παροχή υπηρεσιών «αόρατης» ορθοδοντικής στα ιατρεία τους. Η ανυπαρξία διευθετήσεων στο στόμα σε συνδυασμό με την ευκολία κατάρτισης στο συγκεκριμένο τομέα της ορθοδοντικής λοιπόν, άνοιξαν διάπλατα την πόρτα για όλο και μεγαλύτερο αριθμό γενικών οδοντιάτρων με ενεργή ενασχόληση με την αποκαλούμενη από αυτούς «αόρατη ορθοδοντική» (που δεν χρειάζεται να είναι κανείς γνώστης για να καταλάβει ότι τελικά δεν είναι και τόσο αόρατη όσο διαφημίζεται). Μια απλή αναζήτηση στο google αποδεικνύει τα παραπάνω αναφερθέντα.
Μπορεί να είναι θεμιτή η προσδοκία μεγιστοποίησης του κέρδους της οδοντιατρικής επιχείρησης με τον μικρότερο δυνατό (ή ακόμα και ανύπαρκτο) κόπο, ωστόσο είναι ταυτόχρονα θεμιτή και η επιθυμία του καταναλωτή μιας παρέμβασης αντάξιας των χρημάτων που διαθέτει. Η υπερπληθώρα προσφοράς θεραπειών με «αόρατους» νάρθηκες οδήγησε και θα συνεχίσει να οδηγεί σε μείωση του κόστους της παρεχόμενης υπηρεσίας, είτε αφορά γενικούς οδοντιάτρους είτε ειδικούς ορθοδοντικούς. Σε κάθε περίπτωση ας έχει κανείς υπόψη ότι πρόκειται για παρεμβάσεις που δύναται να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην λειτουργικότητα της μάσησης (μέσω αρνητικών επιπτώσεων στην σύγκλειση) ή στα περιοδοντικά δεδομένα κάποιων δοντιών (επηρεάζοντας αρνητικά την πρόγνωση μακροχρόνιας διατήρησής τους στο στόμα). Η επιλογή ενός καταρτισμένου ειδικού ορθοδοντικού που έχει εμπειρία στην αντιμετώπιση όλων των πιθανών καταστάσεων με οποιαδήποτε συσκευή είναι σαφώς πιο ασφαλής από εκείνη ενός μη ειδικού που παρέχει ουσιαστικά παρεμβάσεις «κοσμητικής» φύσεως με μια και μόνο «άνετη» και οικονομικά προσοδοφόρα για αυτόν κινητή συσκευή «αόρατης» ορθοδοντικής, που εν δυνάμει μπορεί να οδηγήσει σε αόρατα (χωρίς εισαγωγικά) αποτελέσματα…